جهیز یه برون

 

تو خانواده مامان اینا هنوز خیلی از رسومات زنده است ....هنوز رسم های عروسی مثل سابقه ...رسم جهیزیه برون ...رسم حنابندان ....رسم داماد سلام ....هنوز با همون کیفیت سابق   

هنوزم جهیز برون با دود اسپند و صلوات و کل و شادی و رقص همراهه ...خونه داماد خوابیدن ومنتظر جهیزیه بودن..... شادی کردن وحتی گاهی دلخوری از کم توجهی مادرشوهر یا خواهر شوهر هنوز همه چیز روال خودشو داره هنوزم عروسی تو خانواده ما یک هفته طول میکشه و چون اصولا در خانواده مادری ام تعداد پسر ها از انگشت دست هم کمتره پس این عروسی ها چند سال یک بار اتفاق می افته مثلا اخرین بار عروسی دایی کوچیکه. ده سال پیش بود و الان پسر دایی بزرگه ...و بعدیش معلوم نیبست  چند سال دیگه باشه ...امروز و دیروزم ما خونه دایی بزرگه بودیم توی تدارکات جشن عروسی که قراره چهارشنبه شب باشه و به رسم خانوادگیمون توی خونه آقاجون که یک خونه قدیمی ایوان داره (حنابندان خودمم اونجا بود)برگزار میشه ....امروز تا تونستیم رقصیدیم تا تونستیم خندیدم و جاتون خالی تا تونستیم غیبت کردیم (البته دخترونه ؟)خوب کلن بادختر خاله ها که جور میشیم فقط بساط خنده و غیبت چاقِ چاقِ  

اما حیف که شوشویی نبود ...دیروز امتحان داشت و بعدش هم برگشته بود خونه و رفته بود بیمارستان دیدن آقاجون ... 

منم چهارشنبه اونجا بودم  با یک امیدی رفتم چون مامان جون (مادر شوشویی )گفت چشماشو باز کرده و پاهاش را تکان داده اما چهارشنبه حالش اصلا خوب نبود بی هوش به وسیله دستگاه نفس می کشید دلم برای  محبت و مهربونی اش تنگ شده دلم برای بوسیدنش ....برای همه چیز دلتنگشم ....